Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Δύο επίκαιρα άρθρα του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Εργασιακός Μεσαίωνας

Χειρότερο εφιάλτη από την πολιτική της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου απέναντι στους εργαζόμενους δεν θα μπορούσε πριν από έναν χρόνο να φανταστεί ούτε ο πιο εμπαθής, ακόμη και σε βαθμό... παράνοιας εχθρός του ΠΑΣΟΚ! Βάσει του νομοσχεδίου που προώθησε την Πέμπτη στη Βουλή το υπουργικό συμβούλιο και το οποίο θα ψηφίσουν κατεπειγόντως σε νόμο οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ο κάθε εργοδότης του ιδιωτικού τομέα θα μπορεί πλέον να μειώνει όσο θέλει τους μισθούς των εργαζομένων, χωρίς κανένα όριο πέραν του κατώτατου μισθού των 740 ευρώ μεικτά: από τα π.χ. 1.500 ή και 2.500 ευρώ να τους ρίχνει στα... 1.000 ή και στα 740 ευρώ!!!

Πιο αντεργατικός νόμος δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία του ελληνικού κράτους, ούτε στη διάρκεια των πιο ειδεχθών δεξιών δικτατορικών καθεστώτων. Στόχος του νόμου αυτού δεν είναι μόνο ο πλήρης μισθολογικός εξευτελισμός των εργαζομένων, αλλά και η ηθική απαξίωση και ο διασυρμός τους ενώπιον των εργοδοτών. Να αισθάνονται δηλαδή οι εργαζόμενοι ότι ανά πάσα στιγμή βρίσκονται στο απόλυτο έλεος του αφεντικού τους, που μπορεί να τους λιώσει!

Είναι τόσο απεχθής αυτή η πολιτική, που ακόμη και ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν αισθάνεται την ανάγκη να διακηρύσσει κάθε μέρα, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, ότι το ΔΝΤ δεν ζήτησε μειώσεις των μισθών στον ιδιωτικό τομέα από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Εννοεί έτσι ότι είναι αποκλειστική επιλογή του πρωθυπουργού η λεηλασία των εισοδημάτων των Ελλήνων εργαζομένων και όχι επιταγή ή απαίτηση των ξένων επικυρίαρχων της πατρίδας μας. Πρόκειται δηλαδή για εφαρμογή του πραγματικού κυβερνητικού προγράμματος του Γ. Παπανδρέου, το οποίο υπερβαίνει τις εντολές των ξένων δυναστών της Ελλάδας.

Οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει σχέδιο να πετάξει στον κοινωνικό Καιάδα τους εργαζόμενους. Αργά αργά κάποιοι αρχίζουν να αντιδρούν. «Η ΠΑΣΚ Σιδηροδρομικών δεν είναι διατεθειμένη να βαδίσει στον ολισθηρό δρόμο που επέλεξε η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Αποφάσισε σήμερα να διακόψει κάθε δεσμό με αυτές τις πολιτικές και τους εκφραστές της» υπογραμμίζει σε ανακοίνωση που εξέδωσε την Πέμπτη.

Ρήξη με την κυβέρνηση ενδέχεται να επιλέξει και η ΠΑΣΚΕ, η συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΣΟΚ, ακόμη και σε κεντρικό επίπεδο. Αυτό το συμπέρασμα συνάγεται τουλάχιστον αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς ανακοίνωση της ΠΑΣΚΕ, όπου τονίζεται ότι «η ΠΑΣΚΕ υπηρετεί τους εργαζόμενους, αρχές και αξίες και όχι νεοφιλελεύθερες συνταγές που υλοποιεί η κυβέρνηση». Λόγια του αέρα, μπορεί εύκολα να αντιτάξει κανείς, λαμβάνοντας υπόψη το αμαρτωλό παρελθόν των κυβερνητικών συνδικαλιστών. Ισως. Μερικές φορές όμως τα πράγματα αλλάζουν. Εκατό χρόνια πίσω φέρνει τους εργαζόμενους της χώρας μας η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από πλευράς εργασιακών σχέσεων. Στην εποχή πριν από την αιματηρή Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο, η οποία σηματοδότησε τη σταδιακή καθιέρωση της οκτάωρης εργασίας και την πορεία βαθμιαίας κατάκτησης εργατικών δικαιωμάτων. Ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής (!) Διεθνούς Γιώργος Παπανδρέου παίρνει τώρα πίσω από τους Ελληνες όλα όσα κέρδισαν με αγώνες στη διάρκεια ενός αιώνα.

Η εθνική ταπείνωση στην οποία οδήγησε την Ελλάδα ο πρωθυπουργός, ακολουθώντας την εντελώς αντίθετη πορεία με τον πατέρα του, τον Ανδρέα Παπανδρέου, συνοδεύει την εξαθλίωση του ελληνικού λαού. «Το τελευταίο διάστημα χάνω τις κυριακάτικες προπονήσεις μου στο ποδόσφαιρο γιατί ασχολούμαι με την Ελλάδα» είπε περιφρονητικά στους Ελληνες βουλευτές ο Φινλανδός κομισάριος Ολι Ρεν, αφού προηγουμένως τους είχε αφήσει να τον περιμένουν στη Βουλή 40 λεπτά μετά την καθορισμένη ώρα. «Σιγά μην προσβληθούν οι υποτελείς» σκέφθηκε προφανώς.

Η γενική απεργία της Τετάρτης θα δείξει αν οι Ελληνες εργαζόμενοι είναι έτοιμοι να αντιδράσουν στην επιστροφή στον εργασιακό Μεσαίωνα που τους οδηγεί η κυβέρνηση ή αν θα περάσουμε μια «εργασιακή... τουρκοκρατία» πριν εξεγερθούν οι σύγχρονοι «ραγιάδες»...

(Πηγή: ΕΘΝΟΣ-online)
___________________________

Εβδομάδα Κοινωνικού Πολέμου

Απέραντη και ατελείωτη «Μεγάλη Παρασκευή» έχει καταντήσει την Ελλάδα η πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου, η οποία υλοποιεί με υπερβάλλοντα ζήλο, όπως αποδεικνύεται, τις εντολές των ξένων επικυρίαρχων της πατρίδας μας, της ΕΕ και του ΔΝΤ, υπό το καθεστώς των οποίων συνειδητά και εσκεμμένα μας υπήγαγε.

Θα παραλύσει εντελώς τις επόμενες μέρες η ζωή στην Αθήνα, καθώς οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς, οι τραπεζοϋπάλληλοι, οι δημοσιογράφοι και την Τετάρτη σύσσωμοι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα προσπαθούν απεγνωσμένα με αλλεπάλληλες απεργίες, στάσεις εργασίας, διαδηλώσεις και τελικά με μια γενική απεργία να αναχαιτίσουν την κυβερνητική επίθεση λεηλασίας των εισοδημάτων τους.

Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, γιορταστικό κλίμα δεν έχουν καμιά θέση στη σημερινή Ελλάδα του Μνημονίου. Ευτυχώς που το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε παράνομη την απόφαση του νομάρχη και αυριανού περιφερειάρχη Αττικής Γ. Σγουρού να ανοίξουν χθες τα εμπορικά καταστήματα στην Αθήνα και έτσι, βοηθούσης καθοριστικά και της εξάωρης στάσης εργασίας όλων των μέσων μαζικής μεταφοράς στην Αθήνα ως ένδειξη αλληλεγγύης προς τους εμποροϋπαλλήλους, ματαιώθηκαν οι υποκριτικές «χαζοχαρούμενες» εκδηλώσεις που σχεδιάζονταν στο κέντρο της πρωτεύουσας. Θα συνιστούσε αφόρητη κοινωνική πρόκληση, την ώρα που εκατομμύρια Ελληνες θρηνούν την απώλεια σημαντικού μέρους των αποδοχών τους και αισθάνονται απελπισία μπροστά στη μιζέρια που αναπότρεπτα συνεπιφέρει η απώλεια αυτή, να διασκεδάζουν και να γλεντούν επιδεικτικά κάποιοι βολεμένοι, αδιάφοροι ή πολιτικά ανόητοι.

Αποτελεί ευτύχημα το γεγονός ότι αποφεύχθηκαν γεγονότα όπως π.χ. χιλιάδες διαδηλωτές στο κέντρο της Αθήνας χθες, εμποροϋπάλληλοι αλλά όχι μόνο, να αντιδικούν φραστικά στις εισόδους των καταστημάτων ή των εμπορικών κέντρων με σεκιουριτάδες εν υπηρεσία ή με «ανέμελους» πελάτες που θα επέμεναν αφελώς ή σκοπίμως να ψωνίσουν οπωσδήποτε εκείνες τις ώρες της κοινωνικά ηλεκτρισμένης ατμόσφαιρας.

Διαπληκτισμοί τέτοιου τύπου, οι οποίοι δεν αποκλείεται καθόλου σε ορισμένες περιπτώσεις να υπερέβαιναν τα όρια της φραστικής αντιπαράθεσης, ίσως εξυπηρετούσαν την κυβερνητική προσπάθεια περιορισμού της συμμετοχής στις αλλεπάλληλες απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, ιδίως στη μεθαυριανή γενική απεργία. Θα συνιστούσαν όμως καίριο πλήγμα που θα βούλιαζε ακόμη βαθύτερα την ήδη υποφέρουσα από έλλειψη χρήματος και πελατών αγορά.

Εν πάση περιπτώσει, αυτή η περιπέτεια αποφεύχθηκε. Αυτό που όμως είναι αδύνατον να αποφευχθεί όσο συνεχίζεται αυτή η πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου, είναι η διαρκής διεύρυνση του χάσματος που τη χωρίζει πια με την κοινωνία.

Σταδιακά ο ελληνικός λαός αντιλαμβάνεται ότι η μείωση των εισοδημάτων του δεν αποτελεί κάποια ανεπιθύμητη για την κυβέρνηση Παπανδρέου «παρενέργεια» της πολιτικής της, κάποια δυσάρεστη «παράπλευρη απώλεια» στην προσπάθειά της «να σώσει τη χώρα».

Το τεράστιο πρόβλημα έγκειται στο ότι ακριβώς η μείωση των μισθών και των συντάξεων όλων των Ελλήνων συνιστά τη... λύση που επιδιώκει η κυβέρνηση! Το να φτωχύνουν όσο το δυνατόν περισσότερο όλοι οι Ελληνες είναι η λύση κατά τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου!

Αυτό υπαγορεύει η ακραία νεοφιλελεύθερη αντίληψη που διαπερνά την πολιτική που πρεσβεύουν και υλοποιούν ο Γ. Παπακωνσταντίνου, ο Φ. Σαχινίδης, ο Α. Λοβέρδος, η Ε. Παναρίτη και όλο το οικονομικό επιτελείο αυτής της κυβέρνησης, όπως βεβαίως και οι ξένοι επικυρίαρχοι της Ελλάδας, η ΕΕ και το ΔΝΤ.

Ακριβώς γι’ αυτό επιδίωξη της κυβέρνησης Παπανδρέου είναι να μην ξαναφτάσουν ποτέ οι μισθοί και οι συντάξεις στα ύψη που βρίσκονταν πριν από το Μνημόνιο! Ποτέ!

ΣΥΝΕΝΟΧΗ
Κανένα περιθώριο συναίνεσης

Τέχνασμα προπαγανδιστικού χαρακτήρα αποκλειστικά είναι η δήθεν πρόσκληση του πρωθυπουργού προς τη ΝΔ, το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ για την επίτευξη πολιτικών συγκλίσεων σε κάποια οικονομικά θέματα. Ο Γ. Παπανδρέου αποφασίζει και υλοποιεί μόνος του την πολιτική του και καλεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης να την επικυρώσουν εκ των υστέρων. Θα έπασχαν από πολιτικό κρετινισμό οι ηγεσίες τους αν συναινούσαν στη συνενοχή σε μια πολιτική που ούτε καν τη συναποφάσισαν. Πόσω μάλλον που η σχεδόν καθολική αντίθεση της κοινωνίας με αυτή την πολιτική του Γ. Παπανδρέου αφαιρεί κάθε κοινωνική βάση συναίνεσης και τη μετατρέπει σε πολιτική αυτοκτονία.

(Πηγή: ΕΘΝΟΣ-online)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου