Στη δραματική κορύφωση του αριστουργήματος του Alan J. Pakula, “Sophie’s Choice” (1982), η ηρωίδα (που την υποδύεται η Meryl Streep) προσπαθεί να σώσει τον εαυτό της και τα δύο παιδιά της στο Άουσβιτς, λέγοντας στον αξιωματικό των Ναζί, που έκανε τις επιλογές θανάτου, πως είναι «Άρια», σε αντίθεση με τους «φυλετικά κατώτερους» που έπαιρναν ήδη το δρόμο για τους θαλάμους των αερίων...
Θυμήθηκα την ταινία καθώς διάβαζα πρόσφατα ένα άρθρο της δημοσιογράφου Χριστίνας Ταχιάου στο Protagon (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=12309) με τίτλο: «Δεν μου αρέσει η Ελλάδα του ομορφάντρα». Ένα ελιτίστικο, κρυπτο-ρατσιστικό λιβελογράφημα κατά της χώρας, στο οποίο οι (αναμφισβήτητες) παθογένειες του κοινωνικο-πολιτικού της συστήματος εμφανίζονται σαν δομικά συστατικά του Ελληνικού DNA, σε απόλυτη εναρμόνιση με την υποτιθέμενη αποκρουστική δυσμορφία της φυλής! Το μήνυμα της αρθρογράφου σαφές: «Δηλώνω υπευθύνως ότι ουδεμία σχέση επιθυμώ να έχω με αυτή τη μιαρή χώρα!» Και τους πραγματικούς αποδέκτες του μηνύματος δεν είναι δύσκολο να τους μαντέψει κανείς: αχνοφαίνονται κάπου μακριά, έξω απ’ τα σύνορα, κρατώντας ψυχρά τα κατάστιχα με τα πεπρωμένα των «κατώτερων» λαών...
Την ώρα που ο Τιτανικός βυθίζεται, λοιπόν, κάποιοι που θεωρούν εαυτούς «Αρίους» διεκδικούν το όψιμο προνόμιο ενός εισιτήριου στην πρώτη θέση, ευελπιστώντας ότι έτσι θα μπορέσουν να επιβιώσουν. Όπως γνωρίζουμε καλά, όμως, η θάλασσα δεν χαρίστηκε σε κανέναν εκείνο το φοβερό βράδυ του 1912. Και, εκατό χρόνια μετά, ο ψυχρός πραγματισμός της εποχής δεν θα έχει λόγους να είναι περισσότερο επιεικής. Ακόμα και μ’ αυτούς που φορούν τα σινιέ ενδύματα του νάρκισσου κι έχουν περασμένη στη μέση τη φιλαυτία για σωσίβιο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου